Uw winkelwagen bevat geen artikelen.
Noelanders Trophy XV: iconische olijf winnaar
Tekst en foto's: Farrand Bloch
Het leek wel of iedereen vrolijk keek bij de vijftiende editie van de Noelanders Trophy, op 18 en 19 januari jongstleden. Het weer was dit keer geen spelbreker: geen storm of sneeuw en extreem milde temperaturen voor de tijd van het jaar. Geen enkel excuus dus om niet naar Europa's grootste bonsaishow te komen. Lopend naar de tentoonstellingsruimte komt altijd dezelfde vraag op: wat is het niveau van de bomen ten opzichte van het voorgaande jaar? Dat is – zoals altijd, denk ik – moeilijk te beantwoorden. Ik denk dat het hoger was, in die zin dat niet alleen het topsegment prima vertegenwoordigd was, maar dat – en dat is opmerkelijk – ook de 'middengroep' aan kwaliteit gewonnen bleek te hebben. Dus over het geheel genomen kun je zeggen dat het niveau nog steeds stijgt. Er zijn bij deze show altijd enkele grote blikvangers en imposante bomen, maar wat deze editie ook liet zien is dat kleinere en misschien minder spectaculaire bomen eveneens een lust voor het oog kunnen zijn.
Iconische boom
De hoofdprijs waaraan de show zijn naam dankt, de Noelanders-trofee, gaat altijd naar een boom van waarlijk iconische uitstraling. En inderdaad, of je het nu leuk vindt of niet, de winnende olijf van Erasmo Garcia Fernandez voldoet aan alle eisen om de trofee waard te zijn: gerijpt in alle opzichten, indrukwekkende stamlijn en uiterst verfijnd. Er waren nog wel andere bomen met vergelijkbare kwaliteiten, maar deze olijf was de krachtigste en meest beeldende. Bekijk de boom van alle kanten en zie wat een voortreffelijk dichte takzetting en fraai taps toelopende stam hij heeft. Hij oogt alsof hij daar al heel lang staat en ziet er gewoon perfect uit.
De show
Een van mijn persoonlijke favorieten was de Buxus balearica van Luis Vallejo. Uiteraard ben ik een beetje bevooroordeeld, want ik ken de geschiedenis van deze boom heel goed. Maar het was goed om hem hier weer te zien en ik stond er echt versteld van hoe volwassen hij inmiddels is, bijna onherkenbaar. Het loof is mooi dicht geworden, maar dat belemmert het zicht op de als een achtbaan wervelende stamlijn binnenin geenszins. Dat het publiek voor het eerst geen foto's mocht nemen, ervaarde ik als bijzonder prettig, en velen met mij. Er waren natuurlijk wel klachten over gekomen en, nadat het verbod was aangekondigd, zelfs een hilarische protestvideo op Facebook, maar uiteindelijk bleek het de show veel meer rust te geven. In plaats van steeds uit te moeten kijken dat je niet per ongeluk voor iemands lens ging staan of dat je door het woud van statieven de bomen niet meer zag, kon je nu rustig genieten van al het moois.
Winnaar alle categorieën: Olea europaea var. sylvestris van Erasmo Garcia Fernandez (60 centimeter hoog). Foto: Willy Evenepoel.
Vrolijke gezichten
In de 'vrijhandelszone' kon je over de hoofden lopen en dat was alleen maar positief, want dat betekende business as usual, na het mindere vorige jaar, toen het zulk slecht weer was. Ook bij de verkopers dus alleen maar vrolijke gezichten. Het lijkt erop dat het marktgedeelte bij de shows kwalitatief steeds beter wordt en blijft groeien. Marc Noelanders vertelde me daarover dat hij volgend jaar misschien ook de naastgelegen ruimtes gaat gebruiken, omdat het nu hier en daar een beetje te krap werd. Deze show zou zeker niet meer passen in het oude Muzetheater, waar de Noelanders vroeger plaatsvond.
Discussies bij demo's
De demonstraties werden dit jaar verzorgd door de Brit Kevin Willson, de Italiaan Sandro Segneri, de Spanjaard David Benavente en de Amerikaan Ryan Neil. Zij werkten in de theaterruimte in de kelder en waar nodig werd ingeleid, uitgelegd, becommentarieerd en vertaald door Marc de Beule en Walter Pall. De organisatie had gezorgd voor ruim voldoende materiaal van uitstekende kwaliteit, zodat iedereen kon beschikken over een boom met een interessant verhaal en het nodige werk. Ryan Neil spande voor mij reeds op de eerste dag de kroon toen hij een enorme den die in geen tuin zou misstaan omtoverde tot een oogstrelende cascade. Wie gaat daar een mooie pot voor maken, vroeg ik me nog af. Tijdens de demo van Kevin Willson ontstond een discussie over het frezen van dood hout en het gebruik van een freesmachine zonder noodstop. Toen Walter Pall en het publiek zich echt zorgen begonnen te maken, wimpelde Willson hen af met het overbekende '25 jaar ervaring en nog nooit ... !' en na de nadrukkelijke boodschap 'Don't try this at home!' kwamen de gemoederen weer tot bedaren. Net als bij de demo van David Benavente op zaterdag, toen Walter Pall plagerig opmerkte dat de Spanjaard een 'zeer belangrijke tak' beter kon behouden, maar Benavente zijn plan al getrokken had en er – zonder de betreffende tak – een fantastische boom van maakte.
Genomineerd voor de categorie beste loofboom: een Zelkova serrata (46 centimeter hoog) van Alain De Wachter. Foto: Willy Evenepoel.
Hulde en dank
Elk jaar worden alle bomen voor de eeuwigheid vastgelegd door de geweldige fotograaf Willy Evenepoel die er talloze uren in steekt om deze omvangrijke klus te klaren. Waarvoor hulde! En de organisatie wil langs deze weg ook graag haar grote dankbaarheid uitspreken jegens alle bonsaivrienden die vaak jaren geïnvesteerd hebben om hun mooiste bomen hier te laten zien en de clubleden die een groot deel van hun vrije tijd opofferen om er elk jaar weer een enorm festijn van te maken. Eigenlijk kijkt iedereen alweer reikhalzend uit naar volgend jaar. Wij houden u uiteraard op de hoogte.
Ook deze Rhododendron indicum (54 centimeter) van Udo Fischer kreeg een nominatie. Foto: Willy Evenepoel.